DAROWIZNA A ULGA NA SPONSORING SPORTOWY (CSR)
.png)
Czy przekazując darowiznę na sfinansowanie działalności sportowej można skorzystać z tzw. ulgi sponsoringowej. W ocenie Dyrektora KIS jest to niestety niemożliwe. Zastanowić się jednak należy czy wykładnia prezentowana przez fiskusa nie jest wykładnią zawężającą prawo do skorzystania z ulgi, wychodzącą poza literalne brzmienie przepisu.
BRZMIENIE PRZEPISÓW
Przypomnijmy, że zgodnie z art. 18ee ust 1 pkt 1 ustawy o CIT, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych może odliczyć od podstawy opodatkowania kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych m.in. na działalność sportową, przy czym kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.
1) klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie, na realizację celów wskazanych w art. 28 ust. 2 tej ustawy;
2) stypendium sportowego;
3) imprezy sportowej, niebędącej masową imprezą sportową, o której mowa w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1466 i 1700).
STANOWISKO ORGANÓW
Organy podatkowe stoją na stanowisku, że koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność sportową mogą być odliczane w ramach omawianej ulgi (50% odliczenia), o ile łącznie spełnione są dwa warunki, tj.:
1. są kosztami uzyskania przychodów (w świetle art. 15 i 16 ustawy o CIT), oznacza to że muszą spełniać następujące warunki:
· zostały poniesione przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku muszą zostać pokryte z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
· są definitywne (rzeczywiste), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
· pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
· poniesione zostały w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub mogą mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
· zostały właściwie udokumentowane,
· nie znajdują się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (art. 16 ustawy o CIT).
2. są kosztami wymienionymi w przepisach dot. ulgi sponsoringowej (art. 18ee ust.2 ustawy o CIT).
W ocenie organów, warunkiem skorzystania z ulgi jest m.in. to, aby poniesiony wydatek został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Wydatki nie mogą więc np. przyjąć formy darowizny, gdyż wtedy nie są kosztem podatkowym, a w konsekwencji nie są również objęte ulgą.
W interpretacji indywidualnej z dnia 7 października 2022 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.219.2022.2.PB Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że „w sytuacji, w której Wnioskodawca przekazuje/będzie przekazywał na rzecz Klubu Sportowego świadczenia rzeczowe, za które nie otrzymuje/nie będzie otrzymywał żadnych świadczeń wzajemnych - skorzystanie przez Wnioskodawcę z ulgi dla wspierających sport, kulturę i edukację, o której mowa w przepisie art. 18ee ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT nie jest/nie będzie możliwe. Poniesione przez Wnioskodawcę koszty w analizowanym przypadku nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, z uwagi na wyłączenie zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT. Skoro Wnioskodawca w związku z dokonywaniem na rzecz klubu świadczeń rzeczowych nie będzie uzyskiwał żadnych świadczeń wzajemnych to mając na względzie cytowany art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT, poniesione przez Wnioskodawcę tytułem tych świadczeń koszty stanowić będą darowiznę. Tym samym, skoro wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na Klub Sportowy stanowić będą darowiznę, a ta natomiast nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów, to Wnioskodawca nie będzie mógł skorzystać z ulgi dla wspierających sport, kulturę i edukację, o której mowa w przepisie art. 18ee ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.”
SPONSORING TO NIE DAROWIZNA
Organy podatkowe akceptują natomiast prawo do ulgi, jeśli wydatki ponoszone są w formie umowy sponsoringu właściwego lub umowy barterowej. Z umową sponsoringu właściwego mamy do czynienia, jeśli umowa zawarta między stronami przewiduje, że w zamian za przekazanie określonych środków pieniężnych, wartości rzeczowych lub świadczeń, sponsor otrzyma od podmiotu sponsorowanego ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym. Sponsoring właściwy stanowi w istocie odpłatne nabycie usług reklamowych. Koszty sponsoringu właściwego stanowią wówczas w całości koszty uzyskania przychodów sponsora.
W interpretacji indywidualnej z dnia 6 kwietnia 2023 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.627.2022.4.KK Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej czytamy:
„koszty poniesione przez Państwa na podstawie zawartej umowy sponsoringowej, zgodnie z którą Wnioskodawca przekazuje klubowi sportowemu ("Klub") określoną kwotę, a w zamian za przekazane środki pieniężne Klub świadczy na rzecz Wnioskodawcy usługi promocyjne, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ustawy o CIT.
Niewątpliwie wydatki poniesione przez Wnioskodawcę mają przełożenie na osiągnięcie przychodów Wnioskodawcy - jako wydatki na cele reklamowe, promocyjne. Jak wynika z opisu sprawy ponoszone przez Państwa Spółkę wydatki na promocję (reklamę) w ramach Umowy sponsoringu mają przyczyniać się m.in. do rozpowszechniania informacji na temat Spółki oraz świadczonych usług i dostarczanych towarów, a także promowanie marki. Państwa Spółka uczestnicząc w sponsoringu sportu może być postrzegana, jako podmiot wspierający rozwój i promocję sportu.”
Ukształtowanie świadczenia na rzecz klubu sportowego w formie umowy sponsoringowej nie będzie jednak zawsze możliwe. Zasadniczo bowiem usługi reklamowe i marketingowe będą stanowiły działalność gospodarczą a nie wszystkie kluby sportowe mogą taką działalność prowadzić. Do prowadzenia działalności gospodarczej są uprawnione jedynie kluby sportowe wpisane do KRS do rejestru przedsiębiorców.
Tym samym w szczególności w sytuacji prowadzenia klubu sportowego w formie stowarzyszenia wpisanego do ewidencji starosty właściwego ze względu na siedzibę klubu (np. w formie uczniowskiego klubu sportowego) wątpliwa będzie możliwość zawarcia umowy sponsoringowej, gdyż taki klub nie może prowadzić działalności gospodarczej.
STRATEGIA CSR
Potencjalnie istnieje możliwość skorzystania z ulgi na sponsoring również w ramach działań w obszarze CSR (społecznej odpowiedzialności biznesu).
Społeczna odpowiedzialność biznesu to strategia zarządzania, zgodnie z którą przedsiębiorstwa w swoich działaniach dobrowolnie uwzględniają interesy społeczne, aspekty środowiskowe, czy relacje z różnymi grupami interesariuszy, w szczególności z pracownikami. Bycie społecznie odpowiedzialnym oznacza inwestowanie w zasoby ludzkie, w ochronę środowiska, relacje z otoczeniem firmy i informowanie o tych działaniach, co przyczynia się do wzrostu konkurencyjności przedsiębiorstwa i kształtowania warunków dla zrównoważonego rozwoju społecznego i ekonomicznego. CSR ma na celu budowanie pozytywnego obioru danego podmiotu w społeczeństwie. Zaufanie konsumentów, obywateli ma w przyszłości przełożyć się na osiągnięcie celów finansowych, a więc powiększenie przychodów. Realizacja celów CSR nie następuje zatem przez sam wydatek ale przez zbudowanie wizerunku podmiotu, który przełoży się na skutki finansowe (porównaj: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 4 października 2022 r., sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.641.2022.1.AP).
Podatnik chcący udokumentować swoje działania w tym zakresie powinien jednak dysponować opracowaną strategią i planem działania w zakresie CSR a także informować o tych działaniach w mediach/mediach społecznościowych. Tym niemniej należy wskazać, że działania w zakresie CSR są często kwestionowane przez organy podatkowe - tym samym nawet w przypadku dysponowania opracowaną strategią i planem działania w zakresie CSR a także informowania o działaniach w tym zakresie podatnik powinien zabezpieczyć się uzyskując potwierdzanie swojego stanowiska w postaci interpretacji indywidualnej.
CZY WYKŁADNIA PREZENTOWANA PRZEZ ORGANY JEST PRAWIDŁOWA?
Należy jednak zadać sobie pytanie czy wykładnia prezentowana przez fiskusa uzależniająca możliwość odliczenia wydatków w ramach ulgi sponsoringowej od spełniania przez te wydatki warunków uznania za koszty uzyskania przychodów (w świetle art. 15 i 16 ustawy o CIT), w sposób nieuprawniony rozszerza warunki do skorzystania z ulgi i wychodzi poza literalne brzmienie przepisu. Co prawda powołany wyżej art. 18ee wskazuje na możliwość odliczenia od podstawy opodatkowani kwoty stanowiącej 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność sportową. Jednak jednocześnie w ustępie 2 stanowiącym lex specialis do art. 15 i 16 ustawy o CIT zdefiniowano jak należy rozumieć koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność sportową wskazując, że są to koszty poniesione na finansowanie klubu sportowego, stypendium sportowego czy imprezy sportowej, niebędącej masową imprezą sportową. Tym samym należy uznać, że koszty uzyskania przychodu na działalność sportową zostały zdefiniowane w ustępie 2.Pamiętajmy, że zgodnie z łacińską paremią lex specialis derogat legi generali normę prawną o większym stopniu szczegółowości należy stosować przed normą ogólniejszą. W konsekwencji art. 18ee ust 2 powinien mieć pierwszeństwo przed art. 15 i 16 ustawy o CIT.
Przepisy mówią o kosztach poniesionych na „finansowanie” sportu i dodatkowo definiują koszty uzyskania przychodu i wskazują na czym to finansowanie ma polegać. Celem ulgi sponsoringowej było wprowadzenie nowej zachęty podatkowej, mającej na celu wsparcie określonych dziedzin życia społeczno-gospodarczego w tym sportu. Sposób wykładni przepisu prezentowany przez fiskusa w tym nacisk na warunek ekwiwalentności nijako zmusza sportowców i kluby sportowe do prowadzenia własnej działalności reklamowej czy marketingowej. Ponadto wyklucza część podmiotów z możliwości otrzymania wsparcia dającego preferencje podatkowe. Preferencją nie zostaną bowiem objęci wspierający kluby uczniowskie, młodych rokujących, lecz jeszcze nieznanych sportowców, powstaje bowiem pytanie jakie świadczenie reklamowe miałby otrzymać przedsiębiorca wspierający np. młodego nieznanego jeszcze sportowca.
Tym samym istnieją argumenty przemawiające za obroną stanowiska, że sponsor może odliczyć 50 proc. wydatków na wsparcie danego podmiotu niezależnie od tego, czy uzyskuje jakiekolwiek świadczenie wzajemne.
Tym niemniej wobec niekorzystnego stanowiska organów pozostaje walka o zmianę wykładni przed sądem lub korzystanie z rozwiązania aprobowanego przez fiskusa tj. przekazywanie finansowania w ramach zawieranych umów sponsoringowych.
